Μ'
εσένα πάντα είμαι μαζί
σε κάθε πορεία της ζωής
την πένα μου πάλι οδηγείς
σε μια κατάθεση ψυχής.
σε κάθε πορεία της ζωής
την πένα μου πάλι οδηγείς
σε μια κατάθεση ψυχής.
Κοντά μου είσαι ήλιος λαμπερός
κάθε ξημέρωμα της αυγής
μέσα στης μέρας τη μορφή
στου ορίζοντα το φως.
Είσαι στο πλάι μου αγκαλιά
στις στάλες κάτω απ' τη βροχή
στα χείλη μου καυτό φιλί
μη νιώσω παγωνιά.
Μαζί μου σ' έχω παρηγοριά
στις συννεφιές του ουρανού
στην πλάνη κάθε λογισμού
που κρύβω στην καρδιά.
Στέκεσαι δίπλα μου σαν το θεό
στο δάκρυ του πόνου η ελπίδα
καταφύγιο στην καταιγίδα
κρυμμένος βαθιά στο μυαλό.
Η ανάσα σου πνοή δυνατή
του χειμώνα μου φορεσιά
του ονείρου μου ζεστασιά
του παρόντος θαλπωρή.
Στα
γεγονότα της ζωής
η παρουσία σου είναι κοντά
η παρουσία σου είναι κοντά
σε
κάθε θλίψη και χαρά
τα χνάρια μου ακολουθείς.
τα χνάρια μου ακολουθείς.
Μέρα και νύχτα εμείς μαζί
στα ερωτικά τραγούδια
στης ποίησης τα λουλούδια
σ' έκσταση μεθυστική.
Υπάρχεις σε κάθε εποχή
την αύρα σου γύρω σκορπίζεις
στο πέρασμά σου μ' αγγίζεις
κι ανάβεις φωτιές στο κορμί.
Ο λόγος μου είσαι και η αφορμή
της μοίρας τα σημάδια να βρω
περισυλλέγοντας ότι αγαπώ
στου μέλλοντος τη διαδρομή.
Στη γυάλινη όψη του φεγγαριού
το πρόσωπό σου κοιτάζω
με τίποτα δε σ' αλλάζω
γλυκιά μου μέθη του μυαλού.
Μέσα στους στίχους της γραφής
η σκέψη μου πάντα είσαι εσύ
η πιο ωραία μου στροφή
στην κατάθεση ψυχής.
«Κάθε όνειρό μου έχει τ' όνομά σου»
Σε απομακρυσμένα μέρη
της πηγής η αφθονία
η μυστηριώδης λέξη
της νιότης η ευτυχία.
Ευεργετική επίδραση
κερνάς τη μακροζωία
στης ψυχής το παραμύθι
γράφεις την ιστορία.
Υπάρχεις φυλαγμένος
σε κρυφές σπηλιές
θεραπευτικέ έρωτά μου
της ζωής οι πνοές.
Παράγεις την ουσία
το φάρμακο στην αγάπη
αύξηση των παλμών
η καρδιά όνειρα να 'χει.
Αέναη στέκεις δροσιά
στη μέση του οξυγόνου
μας τονώνεις τη σκέψη
στο βασίλειο του πόνου.
Ιαματικές οι συμβουλές
ως τ' ασυνείδητα βάθη
την αφύπνιση περιμένεις
σ' όλα τα μήκη και πλάτη.
της πηγής η αφθονία
η μυστηριώδης λέξη
της νιότης η ευτυχία.
Ευεργετική επίδραση
κερνάς τη μακροζωία
στης ψυχής το παραμύθι
γράφεις την ιστορία.
Υπάρχεις φυλαγμένος
σε κρυφές σπηλιές
θεραπευτικέ έρωτά μου
της ζωής οι πνοές.
Παράγεις την ουσία
το φάρμακο στην αγάπη
αύξηση των παλμών
η καρδιά όνειρα να 'χει.
Αέναη στέκεις δροσιά
στη μέση του οξυγόνου
μας τονώνεις τη σκέψη
στο βασίλειο του πόνου.
Ιαματικές οι συμβουλές
ως τ' ασυνείδητα βάθη
την αφύπνιση περιμένεις
σ' όλα τα μήκη και πλάτη.
Το νέκταρ του θεού
πλούσιο μας χαρίζεις
με γλυκά χαμόγελα
τα πρόσωπα γεμίζεις.
Έναν παραδεισένιο δρόμο
μπροστά μας στολίζεις
του νου μας τη διαύγεια
καθάρια μας δίνεις.
Το καυτό αίμα που ρέει
στης παλάμης τη γραμμή
το άγγιγμα που ζωγραφίζει
το χάδι επάνω στο κορμί.
Το καθρέφτισμα στα μάτια
η λάμψη της ανατολής
στερνή της μοίρας ανάσα
μιας πνιγμένης αναπνοής.
Τη σανίδα του πελάγους
στη σωτηρία του ναυαγού
το θρόνο της αθανασίας
στα σύννεφα τ’ ουρανού.
Τη θύρα της ζωής ανοίγεις
με χρυσό κλειδί
ελιξίριο του έρωτα
για εμάς εδόθης στη γη._
με γλυκά χαμόγελα
τα πρόσωπα γεμίζεις.
Έναν παραδεισένιο δρόμο
μπροστά μας στολίζεις
του νου μας τη διαύγεια
καθάρια μας δίνεις.
Το καυτό αίμα που ρέει
στης παλάμης τη γραμμή
το άγγιγμα που ζωγραφίζει
το χάδι επάνω στο κορμί.
Το καθρέφτισμα στα μάτια
η λάμψη της ανατολής
στερνή της μοίρας ανάσα
μιας πνιγμένης αναπνοής.
Τη σανίδα του πελάγους
στη σωτηρία του ναυαγού
το θρόνο της αθανασίας
στα σύννεφα τ’ ουρανού.
Τη θύρα της ζωής ανοίγεις
με χρυσό κλειδί
ελιξίριο του έρωτα
για εμάς εδόθης στη γη._
Εδώ θα μείνω
Σε
βλέπω και αισθάνομαι
όλους
τους χτύπους
της καρδιάς σου.
Νιώθω ακόμη τον πόνο σου
της καρδιάς σου.
Νιώθω ακόμη τον πόνο σου
τη
λύπη
τη χαρά σου.
Ξέρω όλες τις αδυναμίες σου
τη χαρά σου.
Ξέρω όλες τις αδυναμίες σου
βλέπω
το φόβο
τα όνειρά σου.
Είναι σπάνιο λουλούδι που
τα όνειρά σου.
Είναι σπάνιο λουλούδι που
άνθισε
στους βράχους
η
καρδιά σου.
Η πένα η χρυσή που γράφει
Η πένα η χρυσή που γράφει
και
τα όμορφά σου
ζωγραφίζει.
Τα λόγια σου που 'ναι δυνατά
ζωγραφίζει.
Τα λόγια σου που 'ναι δυνατά
ακόμη
και τα βουνά
ραγίζει.
Τι άλλο θέλεις να σου πω
ραγίζει.
Τι άλλο θέλεις να σου πω
μέσα
σου πιο βαθιά να μπω
μέσα
κι απ' την
ψυχή σου.
Μοιράζομαι τα πάντα εδώ
ψυχή σου.
Μοιράζομαι τα πάντα εδώ
για
να είμαι εκεί κοντά
στη θύμησή σου._
στη θύμησή σου._
Πανσέληνος
Ολόγιομο
φεγγάρι τίποτα σαν τη δική σου χάρη
φως τ’ ουρανού, γλυκιά όμορφη
έμπνευση θεού.
Φωτεινή σελήνη στον κόσμο χάρισε τη γαλήνη
στο βάθος του χρόνου, το βάρος όλο
πέταξε του πόνου.
Ποιητών η μούσα κι εγώ έτη πολλά σε λαχταρούσα
σε απόσταση αναπνοής τόσο κοντά μου
θα 'θελα να 'ρθείς.
Ασημένιε πλανήτη στείλε τη λάμψη που μας λείπει
σε συννεφιές ζωής σε κάθε σκοτάδι
ανθρώπινης ψυχής.
Παραμυθιών μας η χαρά των αστεριών μας ζωγραφιά
νύχτας μας γλυκιά μουσική σκέπασμα
ζεστό την αυγή.
φως τ’ ουρανού, γλυκιά όμορφη
έμπνευση θεού.
Φωτεινή σελήνη στον κόσμο χάρισε τη γαλήνη
στο βάθος του χρόνου, το βάρος όλο
πέταξε του πόνου.
Ποιητών η μούσα κι εγώ έτη πολλά σε λαχταρούσα
σε απόσταση αναπνοής τόσο κοντά μου
θα 'θελα να 'ρθείς.
Ασημένιε πλανήτη στείλε τη λάμψη που μας λείπει
σε συννεφιές ζωής σε κάθε σκοτάδι
ανθρώπινης ψυχής.
Παραμυθιών μας η χαρά των αστεριών μας ζωγραφιά
νύχτας μας γλυκιά μουσική σκέπασμα
ζεστό την αυγή.
Ελπίδα του πονεμένου λιμάνι κάθε ξενιτεμένου
ημεροδείχτης των καιρών ουράνια μας οπτασία
σκαλοπάτι ευτυχίας.
Υποκλίνομαι μπροστά σου προσκυνώ στην ομορφιά σου
φως να δίνεις στα όνειρά μας τον παλμό
μες
στην καρδιά μας.
Φεγγάρι μου, παρηγοριά μας._
Φεγγάρι μου, παρηγοριά μας._
Θάλασσά μου
Μένεις
γυμνή
κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
τα χέρια ανοίγεις στα πλάτη τ' ουρανού.
Τις σκέψεις γράφω σε γαλάζιο χαρτί
γελώ και κλαίω μ' εσένα
μαζί.
Πορφύρα
γίνεσαι σαν ρόδο στην αυγή
στη δύση φλέγεσαι με τον ήλιο μαζί.
Τ’ αστέρια σαν φέγγουν φοράς γιορτινά
κρύβεται το φεγγάρι τη μαύρη βάζεις
φορεσιά.
Μεθάς
στη χαρά μας και παίρνεις ζωή
δίνεις χρώμα κι όνειρα σε κάθε ποιητή.
Μπαλάντα αγαπημένη συμπόνια μας χαρίζεις
κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
τα χέρια ανοίγεις στα πλάτη τ' ουρανού.
Τις σκέψεις γράφω σε γαλάζιο χαρτί
γελώ και κλαίω μ' εσένα
μαζί.
Πορφύρα
γίνεσαι σαν ρόδο στην αυγή
στη δύση φλέγεσαι με τον ήλιο μαζί.
Τ’ αστέρια σαν φέγγουν φοράς γιορτινά
κρύβεται το φεγγάρι τη μαύρη βάζεις
φορεσιά.
Μεθάς
στη χαρά μας και παίρνεις ζωή
δίνεις χρώμα κι όνειρα σε κάθε ποιητή.
Μπαλάντα αγαπημένη συμπόνια μας χαρίζεις
αντέχεις
κάθε πόνο σαν πέτρα
δε λυγίζεις.
Όταν χαράζει
ξεκάθαρα λάμπεις
είσαι πλούσια το θεό δοξάζεις.
Υπάρχουν πολλοί που σε ξεχνούνε
μα πάλι στις θλίψεις σ' εσένα
θα 'ρθούνε.
Είμαι εδώ
σου φωνάζω σ' αγαπώ
του κόσμου η αλήθεια στο δικό σου βυθό.
Όσα κι αν πω για σένα πάντα κάτι θα λείπει
στης καρδιάς σου τα παλάτια τον έρωτα
έχεις κρύψει.
Σαν μπλε
σεντόνι γίνεσαι κι όλα τα σκεπάζεις
γαλήνια η όψη σου κι όλους μας αγκαλιάζεις.
Στου ωκεανού τα βάθη τα λόγια μου μην αρνηθείς
στης ψυχής στο καμαράκι σαν μια
σταγόνα βροχής.
δε λυγίζεις.
Όταν χαράζει
ξεκάθαρα λάμπεις
είσαι πλούσια το θεό δοξάζεις.
Υπάρχουν πολλοί που σε ξεχνούνε
μα πάλι στις θλίψεις σ' εσένα
θα 'ρθούνε.
Είμαι εδώ
σου φωνάζω σ' αγαπώ
του κόσμου η αλήθεια στο δικό σου βυθό.
Όσα κι αν πω για σένα πάντα κάτι θα λείπει
στης καρδιάς σου τα παλάτια τον έρωτα
έχεις κρύψει.
Σαν μπλε
σεντόνι γίνεσαι κι όλα τα σκεπάζεις
γαλήνια η όψη σου κι όλους μας αγκαλιάζεις.
Στου ωκεανού τα βάθη τα λόγια μου μην αρνηθείς
στης ψυχής στο καμαράκι σαν μια
σταγόνα βροχής.
Αναμνήσεις
κοιτώ κι ο νους μου ταξιδεύει
κομμάτια της ζωή μου απόψε σου γυρεύει.
Στην άκρη του γκρεμού είμαι κι αγναντεύω
γι' εκείνον που καρδιοχτυπώ
γεννιέμαι κι ανασαίνω.
κοιτώ κι ο νους μου ταξιδεύει
κομμάτια της ζωή μου απόψε σου γυρεύει.
Στην άκρη του γκρεμού είμαι κι αγναντεύω
γι' εκείνον που καρδιοχτυπώ
γεννιέμαι κι ανασαίνω.
«Της φωνής σου
ο ήχος χάνετε και δε με φτάνει
καυτά
δάκρυα φυλάκισα στην αγκαλιά μου πάλι.
Μα
και ο ήλιος κρύφτηκε μαζί με το φεγγάρι
Το δρόμο των ματιών σου ακολούθησα
την πόρτα της ψυχής σου να περάσω.
Δώρα πολλά μαζί μου πήρα, πλούτισα
την ευτυχία της καρδιάς μου
να χαράξω.
Στο μονοπάτι της μορφής σου σε συνάντησα
με βλέμμα του έρωτα μόνο εμένα να κοιτάζεις.
Πολύ βαθιές οι ερωτήσεις μα σου απάντησα
πόσα χρόνια περίμενες αγάπη
να μοιράσεις.
Με απαλό τόνο κι ήρεμη φωνή μου μίλησες
μου είπες τόσα πολλά που έκρυβες φυλαγμένα.
Κοντά μου ήρθες δειλά πλησίασες με φίλησες
στα χείλη που περίμεναν κι έτρεμαν
ανοιγμένα.
Θαρρώ πως όλη η πλάση γύρω μας άνθισε
τη γη κάτω απ' τα πόδια να γυρίζει σαστισμένη.
Ένιωσα πως η ζωή στην αγκαλιά σου άρχισε
και την καρδιά μου να χτυπά
σαν τρελαμένη.
Αμέσως το κορμί μου στα χέρια σου παραδόθηκε
στα σύννεφα του έρωτα μαζί σου να ξαπλώνει.
Για το χαμένο όνειρο της ζωής που αναστήθηκε
γλυκών παλμών αισθήσεις ξεχασμένες
ξεσηκώνει._
